Het zal je maar gebeuren.. Je bent 5 jaar en je ouders gaan opeens scheiden en als bonus krijg je er ook nog eens een hele familie bij. Eerst een mevrouw bij papa, en een stiefzusje en –broertje. En dan komt mama ook nog met een meneer aanzetten. Daar zat je dus niet op te wachten….
En wat doe je dan als je er niet op zat te wachten? Hoe leg je dat uit aan papa en mama? Want je voelt heel veel, maar om dat nou onder woorden te brengen is behoorlijk lastig of eigenlijk onmogelijk. Je hebt er de woorden niet voor. Dus word je boos en op een ander moment juist heel aanhankelijk. Maar je kunt ook lekker de grenzen opzoeken, zodat ze wel naar jou moeten kijken. Of je bent gewoon heel verdrietig…
Dan woon je in twee gezinnen met hun diverse samenstelling en verschillende regels. Je woont in twee huizen, er zijn twee slaapkamers waar je je thuis moet voelen. Dat is de situatie voor mijn kinderen, sinds de scheiding tussen hun vader en mij. En zo’n situatie is best lastig. Dus ongeveer alle bovengenoemde reacties hebben we ervaren. En sommige van deze reacties hielden zo lang aan dat ze me soms tot wanhoop dreven.
Gelukkig hebben mijn kinderen een oma die veel over de gevoelens bij scheiden weet en die er ook heel veel boeken over heeft. Ze heeft er in ‘doorgeleerd’ en geeft cursussen over verlies bij scheiding. En die oma heeft ook nog eens heel veel duplopoppetjes op haar werkkamer. Super interessant, als je vijf jaar bent!
Op een dag mocht een van mijn kinderen met oma spelen met haar duplopoppetjes. Hij mocht uit al die duplopoppetjes kiezen welke op mama leek, welke op papa. Heel de extended family werd met duplo neergezet. Daarna mocht hij er ook nog foto’s van maken. En toen mama hem kwam ophalen, liet hij trots de foto’s zien en vertelde zijn verhaal erbij.
Oei, dat was een rake ‘speelsessie’. Mijn zoon had feilloos de situatie neergezet zoals die voor hem was. In die chaos van die twee gezinnen. Met de punten waarover zijn ouders en bonusouders discussieerden, en waarvan wij dachten, dat de kinderen dat niet merkten. Wat hield hij ons hier een spiegel voor.
Dat ‘spelen met duplo’ was in feite therapeutisch werken met poppetjestaal. Een taal die leeftijdsloos is, voor volwassenen die weinig (of juist te veel) talig zijn maar dus ook voor vijfjarige. Wil je hier meer over weten? Bij Expertisecentrum Omgaan met Verlies kun je de training Verlies in Beeld volgen. En ‘oma’ Riet Fiddelaers-Jaspers schreef er het boek ‘Verlies in Beeld’ over.